"Een scherpe vrije vlucht, en dan nét voordat 'ie in zijn hok landt, nog even een koprol. Hoe dichter een tuimelaar die bij de grond maakt, hoe authentieker de soort.”
Bewoners rond het Bospolderplein viel het de laatste weken misschien al op: boven Proefpark de Punt fladderen Turkse tuimelaars zich dagelijks een slag in de rondte. De zogeheten takla’s huizen in de kakofonisch gekleurde duiventil van Creatief Beheer, vanwaar ze tuimelen of, in duivenhoudersjargon, ‘klimmen’ en ‘trekken’.
Op deze zaterdagmiddag lopen hobbyisten af en aan. Ze bezoeken de til om voedingsadviezen uit te wisselen. Men inspecteert de spanwijdte en de conditie van de vleugels. Een oudere man klaagt over de huisbaas die geen duivenhok in de achtertuin duldt. Vier mannen bekijken eendrachtig de verrichtingen in de lucht.
De takla's van Sazak staan bij Turkse kwekers in Nederland in hoog aanzien. Om de volle veren, maar nog meer om de vliegprestaties. Vooral dat laatste houdt Sazak bezig. “Aan een leek is het moeilijk uit te leggen, maar geloof me, een echte duivenmelker heeft het in zijn vingers. Laat ik het zo zeggen: een duivenmelker die al veertig jaar in de duivensport meedraait, kwam laatst kijken. Hij was skeptisch over de toeren van mijn duiven. Om een of andere reden hadden de duiven hun dag ook niet. En toen ineens, daar kwam een jonkie aangevlogen. Een verticale klim van tientallen meters hoog, gevolgd door een vrije val die vlak bij de grond overging in een koprol. Zo'n vlucht had hij in al die jaren niet meegemaakt. Hij stond versteld.”
Klimmen
De 23-jarige Bospolder-bewoner traint de tuimelaars dan ook sinds zijn zesde. Toen was zijn vader de duiventil in de volkstuin van Berkel en Rodenrijs beu en droeg hij hem over. Prompt was een uit de hand gelopen hobby geboren. “Elke dag fietste ik naar de til, tien kilometer heen, tien kilometer terug. Op school was ik in gedachten drukker met het samenstellen van koppels dan met de les. En nog steeds laat ik voor de duiven veel schieten.”
De verzameling van Sazak telt een slordige driehonderd tuimelaars, waarvan het merendeel is ondergebracht bij kennissen. “De beste hou ik natuurlijk zelf”, lacht Sazak. Niet om er mee te handelen, want dat is volgens hem de dood in de pot. Nee, in de duivensport draait het om het kweken van de ultieme tuimelaar. “Het is de kunst ze zo hoog mogelijk te laten klimmen. Dat doen ze van nature al, maar je moet het er wel uithalen.”
Sazaks foefje is simpel maar effectief: de jongen in kleine groepen uitlaten, zonder volwassen duiven in de buurt. Dan leren ze beter hoger klimmen en lager tuimelen. “Iedereen kan een takla uitlaten. Maar hem de juiste koprol aanleren, dat vraagt jarenlange ervaring”, zegt Sazak stellig. Van de honderdvijftig Turkse duivenhouders die Rotterdam telt, maken misschien twintig er werk van, schat hij. Met een stok tikt de duivenhouder nog eens tegen de overhangende verlichting. Drie in de zon soezende jongen schrikken op en beginnen aan hun haastige rondes over het veld. Af en toe ontglipt er hoog in de lucht een halfslachtige koprol. Maar ze komen er wel, voorspelt Sazak, die aan de vliegbeweging elk exemplaar afzonderlijk herkent.
Kat en hond
De takla wordt sinds een paar jaar ook door de Nederlandse duivenverenigingen als ras erkend. Welverdiend, vindt Sazak. In Turkije staat de duif op gelijke hoogte als in Nederland de kat en de hond. “Van oudsher is het kweken van duiven onder Turken gigantisch populair. Die traditie leidde ertoe dat elke stad tot een eigen duivensoort kwam. De duiven werden vernoemd naar de stad.”
Waarom duiven er zo populair zijn? Het antwoord laat op zich wachten. Ten slotte: “Vergelijk het met een aquarium. Daar kan ik ook urenlang naar kijken. Het kalmeert, neemt stress weg. Na een hectische dag op de taxi kom ik pas bij mijn duiventil weer tot rust.”
update 1 november – Cihan Sazak heeft vanwege een drukke nieuwe baan de duiventil en de tuimelaars overgedragen aan collega-duivenmelker Nuri Cimen. Lees hier over de nieuwe bewoners van 't Tuimeltje.
hasan | 14 november 2005hasan_karakoc66@hotmail.comhoi sazak ik zelf ook bezig met taklas ,sinds een jaar, dus zoveel ervaring heb ik nog niet,ik las dat jouw diuven klimmen ,dat doen de mijne niet, hoe kan ik de jonkies dat aan leren,voorde rest vliegen ze wel goed hoor.wat raad je mij aan. bedankt alvast |
Bert Broekman | 18 november 2005www.homepages.hetnet.nl/~bertvliegkistHallo Sazak, |
Bert Broekman | 21 juli 2006bertvliegkist@hetnet.nlIk wil graag eens een keer langs komen.Mijn zoon woont in Pijnacker. |
Bert Broekman | 21 juli 2006bertvliegkist@hetnet.nlIk wil graag eens een keer langs komen.Mijn zoon woont in Pijnacker. |
yolanda | 04 augustus 2006bertvliegkist@hetnet.nlNatuurlijk kom ik één keer bij jou langs. |
Yolanda | 04 augustus 2006bertvliegkist@hetnet.nlSorry Bert, dit had via één andere site per e-mail bij jou binnen moeten komen. |
lenie van Schie | 18 april 2007rob-van-schie@hetnet.nlBeste Nuri, |
Bert Broekman | 21 mei 2007bertvliegkist@hetnet.nlHallo |
Bert Broekman | 17 juli 2007Opschonen deze site het wordt de hoogste tijd!!!!! |
bilgin | 01 januari 2008heel goede site ben van belgie en kweek ook taklas |
Bert Broekman | 11 mei 2014www.vliegkist.nlHet is tijd dat deze website gesloten wordt. |
Cihan Sazak | 22 augustus 2015Hey Bert. |