Daarom gingen we gretig in op het aanbod om het Creatief Beheer team op het Proefpark de Punt tijdelijk te ondersteunen met onze groene vingers. Tenminste Jacoline. Die kan zowaar plantjes laten groeien. Ik niet.

Het is niet voor het eerst dat ik ga Creatief Beheren. Je zou kunnen zeggen dat mijn carrière als creatieveling in Rotterdam ben begonnen met het schoffelen op het Wilgenterrein in de Zaagmolenstraat. Toen bleek al snel dat ik toch een beetje teveel muts ben om hele dagen met mijn handen in de aarde te zitten. Daarom heeft Karin mij nu gevraagd voor “andere dingen”. Maar wat dan? Ik ben ontzettend nieuwsgierig.

1 Op onze eerste, overigens uiterst zonnige werkdag komen we te laat. Uiteraard door een communicatief misverstand. Wij zijn heel goed in communiceren. Toch is iedereen blij om ons te zien. We worden door Karin en Harmen ontvangen met een lekker bakkie koffie en een werkschema. Geen geouwehoer, hup aan de slag. Jacco en ik besluiten om samen de container te gaan verven. Dat is lekker concreet om mee te beginnen en er komt geen aarde aan te pas.

De container is leuk. Het lijkt net een theater en het is dan ook verleidelijk om je lange zomeravonden met witte wijn voor te stellen waar wij ons zelfbedachte toneelstuk opvoeren met acteurs en actrices uit de buurt gekleed in prachtige kostuums…

Maar goed, hij heeft eerst een nieuwe look nodig. Bovendien, het wordt open werkplaats. Roestwerend metallic hamerslag blauw, daar gaan we hem aan de binnenkant mee insmeren. De buitenkant wordt grijs. Beteuterd kijken we naar onze kleertjes. Er zal wel niet veel overblijven van die spijkerbroeken. “Ik draai hem binnenstebuiten!”, roept Jacco. Jaja, die meid zit vol met slimme ideeën.

 ’T Is toch nog best een karwei. “Je kunt hem misschien eerst even schuren”, zegt Harmen. Dus wij met een staalborstel aan de gang. Oef, wat is het warm. Gelukkig krijgen we een beetje hulp van een alleraardigste jongeman. Hij veegt braaf de rommel bij elkaar en poseert trots voor de foto..

Als we toe zijn aan het verven, komt Arie de buurtbewoner aanfietsen. Arie is een lieverd en heeft elke keer iets lekkers bij zich. Vandaag heeft ie niks. Onze teleurgestelde gezichten doen hem geen goed.  “Als ik had geweten dat jullie hier waren! Morgen neem ik iets mee. Waar houden jullie van?”, vraagt ie. “Doe maar een appeltje, dat is goed voor de lijn”, zeggen wij. “Komt voor elkaar”, belooft hij.

Wij gaan weer verder. Arie en Harmen kletsen even bij op een van de bankjes voor onze container. Wat is het hier toch gezellig. We krijgen er steeds meer plezier in. Kinderen overal. Zonnetje erbij. Af en toe haal ik mijn neus even uit de chemicaliën en ren achter wat jongens en meisjes aan in het veld. Heerlijk!

Na een paar uur is de binnenkant geverfd en zit de dag erop. Morgen doen we de buitenkant. We zijn niets meer waard. Het zal wel van de buitenlucht komen. Uitgeput kijken we toe hoe Harmen de boel opruimt en afsluit. “Moeten we nog wat doen?”, vragen we. “Nee hoor, meisjes.Ga maar.”

De rest van de avond slijten we op de bank. Zijn we dan echt niets gewend?