We zitten net aan de middagmaaltijd als er op de deur geklopt wordt. "Mogen we binnenkomen?"

Diana Polder en haar zoon Jelle maken een toeristische toer door Rotterdam. Ook zij hebben net lekker geluncht, in de Bijenkorf, al waarna zij de tram hebben genomen naar Bosploder-Tussendijken. Wat komen ze hier in godsnaam doen, vragen wij ons natuurlijk af. "Nou, wij wonen in Zutpen, maar oorspronkelijk kom ik uit deze buurt. Ik wilde Jelle laten zien waar ik gewoond heb, daarachter, maar ons oude huis is gesloopt. Het staat er gewoon niet meer. Gek hoor", zegt ze. Ze is 23 jaar geleden vertrokken. Haar ouders wonen nog 'op Zuid'.

Ze gaan zitten en drinken een kopje thee mee. "Het is hier nu wel veel bruisender dan vroeger", zegt ze. Ik moet lachen om de verzachtende term. Maar ze bedoelt het positief. "Ik ben een paar jaar geleden ook nog wel eens wezen kijken, maar toen schrok ik echt. Wat was deze buurt achteruit gegaan. Verpauperd. Maar nu zijn ze lekker aan het opknappen. Het ziet er veel beter uit. Maar het is niet meer te vergelijken met vroeger.

En al helemaal niet met een rustige stad als Zutphen. "We wonen daar heerlijk, hoor. En ik heb ook een tuin", zegt ze. "Maar mijn Dahlia's staan er niet zo mooi bij als die van jullie. Ze zijn helemaal aangevreten door de slakken". "Oh", zegt Harmen, die gelijk wakker wordt, "dan moet je er eens een schaaltje bier bij zetten. Of gebroken eierschillen, dat wil ook nog wel eens helpen". (TUINTIP)

Jelle en zijn moeder gaan er weer vandoor. Als souvenir krijgen ze een zakje met zaadjes mee, gezaaid, gegroeid, geplukt en gedroogd op Proefpark de Punt. "Dat is wel gek hè", zegt Harmen, "dat je dan straks plantjes in je Zutphense tuin hebt afkomstig uit de stad Rotterdam". Het klinkt inderdaad wat ongeloofwaardig, zo niet-groen als Rotterdam is, maar alles is mogelijk op dit stukje aarde, zie je maar weer.