Creatief  Beheer probeert al zo’n vier jaar op Proefpark de Punt probeert buurtbewoners zover te krijgen dat ze het proefpark op een zorgzame manier opnemen in hun woonomgeving. Tot nu toe loopt het project goed. De bewoners nemen zelf initiatieven en het Proefpark wordt goed gebruikt.

Stanley: ‘Het was een pril begin: de bewoners hadden bloembakken aangelegd met Spaanse margrieten, ze hadden zelfs (!) op eigen initiatief het terrein opgeruimd! Ze hadden een grote nieuwe moestuin aangelegd, er was gras gezaaid en er waren hekjes geplaatst, zodat er geen auto’s meer zomaar het terrein op konden rijden. En dat allemaal zonder dat ik het gezegd had! Dat deze zorg voor het terrein spontaan bij de bewoners is opgekomen, daar heb ik als projectbeheerder een jaar naar toegewerkt. 

Maar wat gebeurde er?Een aannemer die in opdracht van de gemeente een riolering moet aanleggen op het terrein heeft één hoek van Proefpark De Punt totaal geruïneerd: de moestuin, de margrieten, de bloembakken alles is weg. Er is geen overleg geweest, ze hebben gewoon dwars over alles heen hun kamp opgeslagen.

Ik snap wel dat die mensen moeten werken, maar waarom moet dat op deze manier? Met wie hebben ze dat besproken? Ik heb geprobeerd om daar achter te komen, maar uiteindelijk weet niemand het. Iedereen vindt het heel jammer dat het gebeurd is - ja. Maar wat schiet je daarmee op? Mijn probleem is: hoe moet ik dit uitleggen aan de bewoners? De mensen zijn teleurgesteld en gedemotiveerd en, eerlijk gezegd, ik word er zelf ook een beetje moedeloos van. Ik hoop dat ik de bewoners van ’t voorjaar kan bewegen om nogmaals de schop te hand te nemen, maar als ze zeggen ‘bekijk het maar’, dan begrijp ik dat ook.

Ik vind dit echt jammer. Het kan toch ook anders? Hoe moeilijk is het voor de Gemeente om zo’n aannemer even te zeggen: ‘jongens, ga niet overal direct met een bulldozer overheen, kijk eerst even wat je doet?’ Want eigenlijk streven we toch hetzelfde doel na, namelijk de wijk verbeteren.’ Het is te hopen dat de Gemeente in het vervolg hun plannen voor een locatie wat beter op elkaar afstemt. Anders is het allemaal verloren geld, verloren moeite en – nog veel belangrijker – verloren inspiratie, verloren hart voor een wijk die het toch al moeilijk heeft. Ik zeg: ze hoeven onze werkwijze niet te begrijpen, als ze de buurt maar begrijpen….’